ՆՈՐԻՆ ՍՐԲԱԶՆՈՒԹԻՒՆ
ԿԱՐԴԻՆԱԼ ԹԱՐՉԻԶԻՈ ԲԵՐԹՈՆԷ
ՎԱՏԻԿԱՆԻ ՊԵՏՔԱՐՏՈՒՂԱՐԻ ՈՂՋՈՅՆԻ ԽՕՍՔԸ
ՓԱՆԻԿ

Գե­րա­պայ­ծառ Տե­արք,
­սի­րե­լի Տէր Ան­տոն, ժո­ղովր­դա­պետ այս հա­մայն­քի,­
յար­գար­ժան Հայ­րեր եւ Քոյ­րեր,
­սի­րե­լի բա­րե­կամ­ներ:

­Մեծ յուզ­մուն­քով այ­սօր գտ­նո­ւում եմ այս­տեղ, Փա­նի­կում, որ կար­ծես Հայաստա­նում կա­թո­ղի­կէ ներ­կա­յու­թե­ան խորհր­դա­նիշ լինի: Ե­րբ Ծա­ռայ Աս­տու­ծոյ Յով­հան­նէս Պօ­ղոս Բ. Պա­պը այ­ցե­լեց այս Եր­կի­րը, հենց այս գիւ­ղի մա­սին խօ­սեց եւ ա­սաց. «Երբ չա­րա­սիրտ մար­դիկ Փա­նի­կի զան­գա­կա­տան խա­չին կրա­կե­ցին, փորձում է­ին ա­նար­գել այն Ա­ստ­ծուն, ո­րին չէ­ին հա­ւա­տում»: Յի­շեց ձեր ե­ռան­դը՝ այս ե­կե­ղե­ցում Տի­րոջ փառ­քը եր­գե­լու, նոյ­նիսկ ե­րբ բո­լոր կա­թո­ղի­կէ քա­հա­նա­նե­րը վե­րա­ցո­ւել է­ին: Խօ­սեց Վազ­գէն Ա. եր­ջան­կայի­շա­տակ Վե­հա­փառ Հայ­րա­պե­տի մասին, որ հնա­րա­ւոր դարձ­րեց, հա­մա­մի­ու­թե­նա­կան մեծ բա­ցո­ւած­քով, այս­տեղ ուղար­կել հա­մայ­նա­վա­րու­թիւ­նից յե­տոյ ա­ռա­ջին կա­թո­ղի­կէ քա­հա­նային, Հայր Կոմի­տա­սին: Ա­մէն­քը յի­շում են նրա հա­մակ­րելի լինելը: Նա այժմ այս ե­կե­ղե­ցու մօտ է հանգ­չում: Պա­պի այ­ցե­լու­թիւ­նից յե­տոյ, նրա կող­քին ամ­փո­փո­ւե­ցին աճիւնները նրա Մխիթարեան եղ­բայ­րակ­ցի՝ Հայր Ան­տո­նի, ինչպէս նաեւ ձեր ա­ռա­ջին Առաջնորդի, Ար­քե­պիս­կո­պոս Ներ­սէ­սի, որ մեզ թո­ղեց աւելի քան մէկ տա­րի ա­ռաջ: Նրա հետ սերտ բա­րե­կա­մու­թե­ամբ կա­պո­ւած էր Յով­հան­նէս Պօ­ղոս Բ. Քահանայապե­տը: Իր զար­գա­ցա­ծու­թե­ամբ եւ կե­ան­քի սր­բու­թե­ամբ, համամիութենա­կան ո­գով եւ հե­ռա­տե­սու­թե­ամբ, նա հնա­րա­ւոր դարձ­րեց Հայ Կաթո­ղի­կէ Ե­կե­ղե­ցու հո­վո­ւա­կան զար­թօն­քը, Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան Ե­կե­ղե­ցու հետ կատա­րե­ալ հա­մե­րաշ­խու­թե­ամբ:

Ճշ­մա­րիտ օ­րի­նակ ամ­բողջ քրիս­տո­նե­այ աշ­խար­հին: Նրա մէջ փայ­լում է­ին, ի սկզ­բա­նէ ճշ­մա­րիտ հա­մա­մի­ու­թե­նա­կան կա­մուրջ՝ Մխի­թա­րե­ան Մի­ա­բա­նու­թե­ա­նը բնո­րոշ յատ­կու­թիւն­նե­րը: Այս Մի­ա­բա­նու­թիւ­նը հաս­տա­տուն կեր­պով ար­մա­տա­ցած է մնա­ցել կա­թո­ղի­կէ ի­նք­նու­թե­ան եւ հնա­զան­դու­թե­ան մէջ, մի­ա­ժա­մա­նակ նուիրուած՝ պաշտ­պա­նե­լու հայ ա­ւան­դու­թե­ան ո­ւղ­ղա­փա­ռու­թիւ­նը եւ զարկ տա­լու մշա­կոյ­թին, ծանր ու դժո­ւա­րին ժա­մա­նակ­նե­րում: Մաղ­թում եմ որ այդ կե­ցո­ւած­քը կա­րո­ղա­նայ գո­յա­տե­ւել իր ամ­բող­ջա­կա­նու­թե­ամբ, որ­պէս Ա­ստ­ծուց Ե­կե­ղե­ցուն ընձե­ռո­ւած թան­կա­գին պար­գե­ւաշ­նորհ: Հայր Ներ­սէ­սը բո­լո­րի հա­մար ե­ղել է սիրալիր հայր եւ հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նորդ: Բե­նե­դիկ­տոս ԺԶ. Քա­հա­նա­յա­պե­տի ա­նու­նից, ու­զում եմ այժմ յար­գան­քի տուրք մա­տու­ցել եւ բարձ­րաց­նել իմ ա­ղօթ­քը, ամ­բողջ Եկե­ղե­ցու ա­ղօթ­քը, այս բա­րի եւ հա­ւա­տա­րիմ ծա­ռայի հա­մար: Նա տա­րիքն ա­ռած հա­սա­կում թո­ղեց Վե­նե­տի­կի հանգս­տա­ւէ­տու­թիւ­նը՝ գա­լու իր զա­ւակ­նե­րի մօտ, զերթ ծե­րու­նի Սի­մէ­ո­ն, ի­նչ­պէս սի­րում էր ա­սել: Նա եր­ջա­նիկ զգաց տես­նե­լով, ի վեր­ջոյ, իր կե­ան­քի նպա­տա­կը: Ա­ղօ­թում եմ, որ նրա օ­րի­նա­կե­լի վկա­յու­թիւ­նը չդադա­րի պտ­ղա­բե­րե­լ, ի­մաս­տու­թե­ամբ եւ խո­հե­մու­թե­ամբ գծած իր շա­ւիղ­նե­րում: Ձեզ բո­լո­րիդ, Փա­նի­կի եղ­բայր­ներ եւ քոյ­րեր, յատ­կա­պէս ձեր ե­րե­խա­նե­րին, մեծահա­սակ­նե­րին եւ հի­ւանդ­նե­րին, ամ­բողջ սր­տով փո­խան­ցում եմ Սր­բա­զան Քահա­նա­յա­պե­տի ող­ջոյնն ու օ­րհ­նու­թիւ­նը: