Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

Dzisiaj we Włoszech i w wielu krajach świętuje się Wniebowstąpienie Pana, to znaczy Jego powrót do Ojca. W liturgii Ewangelia według Łukasza opowiada o ostatnim ukazaniu się Zmartwychwstałego uczniom (24, 46-53). Ziemskie życie Jezusa kończy się właśnie wniebowstąpieniem, co wyznajemy również w Credo: „Wstąpił do nieba, siedzi po prawicy Ojca”. Jakie jest znaczenie tego wydarzenia? Jak powinniśmy je rozumieć? Żeby odpowiedzieć na to pytanie, skupmy się na dwóch czynnościach Jezusa, które wykonuje przed wstąpieniem do nieba – najpierw zapowiada On dar Ducha, a następnie błogosławi uczniów. Zapowiada dar Ducha i błogosławi.

Najpierw Jezus mówi do swoich przyjaciół: „Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca” (49). Mówi o Duchu Świętym, o Pocieszycielu, o Tym, który będzie im towarzyszył, prowadził ich, wspierał w misji, bronił w duchowych zmaganiach. Rozumiemy zatem coś ważnego – Jezus nie opuszcza uczniów. Wstępuje do nieba, ale nie zostawia nas samych. Przeciwnie, właśnie gdy wstępuje do Ojca, zapewnia wylanie Ducha Świętego, swojego Ducha. Przy innej okazji powiedział: „Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was” (J 16, 7), a zatem Duch. Również w tym widać miłość Jezusa do nas – przez swoją obecność nie chce ograniczać naszej wolności. Przeciwnie, robi dla nas miejsce, bowiem prawdziwa miłość zawsze rodzi bliskość, która nie przygniata, nie jest zaborcza, jest bliska, ale nie jest zaborcza; co więcej, prawdziwa miłość czyni nas głównymi postaciami. I tak Chrystus zapewnia: „Ja idę do Ojca, wy zaś będziecie przyobleczeni w moc z wysoka. Ześlę wam mojego Ducha i z Jego mocą będziecie kontynuować moje dzieło w świecie!” (por. Łk 24, 49). Tak więc przez wstąpienie do nieba Jezus, zamiast pozostawać cieleśnie przy nielicznych, za sprawą swojego Ducha jest blisko wszystkich. Duch Święty uobecnia Jezusa w nas, ponad barierami czasu i przestrzeni, aby nas uczynić Jego świadkami w świecie.         

Zaraz po tym – to druga czynność – Chrystus podnosi ręce i błogosławi apostołów (por. w. 50). Jest to gest kapłański. Bóg od czasów Aarona powierzył kapłanom zadanie błogosławienia ludu (por. Lb 6, 26). Ewangelia chce nam powiedzieć, że Jezus jest wielkim kapłanem naszego życia. Jezus wstępuje do Ojca, żeby orędować za nami, żeby Mu przedstawić nasze człowieczeństwo. Tak więc przed oczami Ojca są i zawsze będą, wraz z człowieczeństwem Jezusa, nasze istnienia, nasze nadzieje, nasze rany. Zatem gdy dokonuje swojego „wyjścia” ku niebu, Chrystus „przeciera nam drogę”, idzie przygotować dla nas miejsce i już od tej chwili oręduje za nami, żeby Ojciec zawsze nam towarzyszył i nas błogosławił.

Bracia i siostry, pomyślmy dziś o darze Ducha, którego otrzymaliśmy od Jezusa, żebyśmy byli świadkami Ewangelii. Zastanówmy się, czy naprawdę nimi jesteśmy; a także, czy potrafimy kochać innych, pozostawiając im wolność i robiąc im miejsce. A poza tym, czy umiemy wstawiać się za innymi, to znaczy, czy umiemy modlić się za nich i błogosławić ich życia? Czy też posługujemy się innymi dla naszych interesów? Nauczmy się tego – modlitwy wstawienniczej, orędowania w sprawie nadziei i w cierpieniach świata, orędowania w sprawie pokoju. I błogosławmy spojrzeniem i słowami ludzi, których spotykamy każdego dnia!

Teraz pomódlmy się do Matki Bożej, błogosławionej między niewiastami, która, napełniona Duchem Świętym, zawsze się modli i oręduje za nami.

______________________________________

Po modlitwie Regina Caeli:

Wczoraj w Modenie został beatyfikowany ks. Alojzy Lenzini, męczennik za wiarę, zabity w 1945 r., jako winny tego, że wskazywał wartości chrześcijańskie jako główną drogę życia w panującym ówcześnie klimacie nienawiści i konfliktu. Niech ten kapłan, pasterz według serca Chrystusowego i głosiciel prawdy i sprawiedliwości, pomaga nam z nieba dawać świadectwo Ewangelii z miłością i otwarcie. Oklaski dla nowego błogosławionego!

Dziś obchodzony jest Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, którego tematem jest: Słuchanie uchem serca. Umiejętność słuchania, poza tym, że jest pierwszym gestem miłości, jest także pierwszym nieodzownym elementem dialogu i dobrej komunikacji. Umiejętność słuchania, pozwolenia, żeby inni wypowiedzieli wszystko, nieprzerywania w połowie, umiejętność słuchania uszami i sercem. Życzę wszystkim, by rozwijali tę zdolność słuchania sercem.

Dzisiaj we Włoszech jest obchodzony Krajowy Dzień Ulgi w  Cierpieniu. Pamiętajmy, że „chory jest zawsze ważniejszy od jego choroby” i że „nawet wtedy, gdy nie można wyleczyć, zawsze można otoczyć opieką, zawsze można pocieszyć, zawsze można sprawić, by pacjent poczuł bliskość” (Orędzie na Światowy Dzień Chorego 2022 r.).

Pojutrze, w ostatnim dniu maja, w liturgiczne święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny o godz. 18 w bazylice Matki Bożej Większej odmówimy Różaniec w intencji pokoju w łączności z licznymi sanktuariami w wielu krajach. Zachęcam wiernych, rodziny i wspólnoty do przyłączenia się do tej modlitwy błagalnej, aby wyprosić u Boga, przez wstawiennictwo Królowej Pokoju, dar, na który czeka świat.

Pozdrawiam was wszystkich, rzymian i pielgrzymów. W szczególności pozdrawiam wiernych przybyłych z Holandii, z Hiszpanii, z Australii. Pozdrawiam parafię św. Roberta Bellarmina w Rzymie, która w tym roku kończy rok jubileuszowy z okazji 400. rocznicy śmierci św. Roberta Bellarmina. Pozdrawiam Polaków - zawsze tak wielu Polaków! - z błogosławieństwem dla tych, którzy w ojczyźnie uczestniczą w wielkiej pielgrzymce do sanktuarium maryjnego w Piekarach Śląskich. Pozdrawiam uczniów Szkoły San Vincenzo w Olbii i młodzież bierzmowaną z Luras.

W poniedziałek i wtorek 29 i 30 sierpnia odbędzie się zebranie wszystkich kardynałów, poświęcone refleksji nad nową konstytucją apostolską Praedicate Evangelium; natomiast w sobotę 27 sierpnia poprowadzę konsystorz w celu kreowania nowych kardynałów. Oto nazwiska nowych kardynałów:              

1. Abp Arthur Roche – prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

2. Abp Lazzaro You Heung-sik – prefekt Kongregacji ds. Duchowieństwa.

3. Abp Fernando Vérgez Alzaga LC – przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Państwa Watykańskiego i przewodniczący Gubernatoratu Państwa Watykańskiego.

4. Abp Jean-Marc Aveline – metropolita Marsylii (Francja).

5. Bp Peter Ebere Okpaleke – ordynariusz Ekwulobii (Nigeria).

6. Abp Leonardo Ulrich Steiner OFM – metropolita Manaus (Brazylia).

7. Abp Filipe Neri António Sebastião do Rosário Ferrão – metropolita Goi i Damanu (Indie).

8. Bp Robert Walter McElroy – ordynariusz San Diego (USA)

9. Abp Virgilio do Carmo da Silva SDB – metropolita Dili (Timor Wschodni).

10. Bp Oscar Cantoni – ordynariusz Como (Włochy).

11. Abp Anthony Poola – metropolita Hajdarabadu (Indie).

12. Abp Paulo Cezar Costa – metropolita Brasílii (Brazylia).

13. Bp Richard Kuuia Baawobr MAfr – ordynariusz Wa (Ghana).

14. Abp William Seng Chye Goh – metropolita Singapuru (Singapur).

15. Abp Adalberto Martínez Flores – metropolita Asunción (Paragwaj).

16. Bp Giorgio Marengo IMC – prefekt apostolski Ułan Batoru (Mongolia).

Oprócz nich włączę do grona Kolegium Kardynalskiego:

1. Abpa Jorge Enrique Jiméneza Carvajala – arcybiskupa seniora Cartageny (Kolumbia).

2. Abpa Lucasa Van Looya SDB – arcybiskupa seniora Gandawy (Belgia).

3. Abpa Arriga Miglia – arcybiskupa seniora Cagliari (Włochy).

4. O. Gianfranca Ghirlandę SI – wykładowcę teologii.

5. Ks. prał. Fortunata Frezzę – kanonika Bazyliki św. Piotra.
 

Módlmy się w intencji nowych kardynałów, aby umacniając swoje przylgniecie do Chrystusa, pomagali mi w mojej posłudze Biskupa Rzymu dla dobra całego świętego wiernego ludu Bożego.

Życzę wam miłej niedzieli. Proszę, nie zapominajcie o modlitwie za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia.