Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry i dobrego roku!

Początek nowego roku jest zawierzany Najświętszej Maryi, którą dziś czcimy jako Bożą Rodzicielkę. W tych godzinach przyzywamy Jej wstawiennictwa w szczególności za Papieżem Seniorem Benedyktem XVI, który wczoraj rano odszedł z tego świata. Wszyscy razem, jednym sercem i jedną duszą, jednoczymy się w dziękczynieniu Bogu za dar tego wiernego sługi Ewangelii i Kościoła. Widzieliśmy chwilę temu w telewizyjnym programie „A sua immagine” (Na Jego obraz”) całą działalność i życie Papieża Benedykta.

Podczas gdy nadal kontemplujemy Maryję w grocie, gdzie narodził się Jezus, możemy się zastanowić, jakim językiem przemawia do nas Święta Dziewica. Jak mówi Maryja? Czego możemy nauczyć się od Niej na ten rozpoczynający się rok? Możemy powiedzieć: „Matko Boża, poucz nas, co powinniśmy robić w tym roku”.

W rzeczywistości, gdy przyglądamy się scenie, którą ukazuje nam dzisiejsza liturgia, zauważamy, że Maryja nie mówi. Ona przyjmuje ze zdumieniem tajemnicę, którą żyje, zachowuje wszystko w swoim sercu, a przede wszystkim troszczy się o Niemowlę, „leżące w żłobie”, jak mówi Ewangelia (Łk 2, 16). Ten czasownik „położyć” znaczy ułożyć z troską i mówi nam, że językiem cechującym Maryję jest język macierzyństwa – opiekowanie się Dzieckiem z czułością. Na tym polega wielkość Maryi – podczas gdy aniołowie się radują, pasterze spiesznie przybywają i wszyscy głośno wysławiają Boga za to, co się wydarzyło, Maryja nie mówi, nie zabawia gości, wyjaśniając, co się Jej przydarzyło, nie zajmuje pierwszego miejsca na scenie - my bardzo lubimy pokazywać się na scenie! – przeciwnie, w centrum stawia Dziecko i troszczy się o Nie z miłością. Pewna poetka napisała, że Maryja „umiała również uroczyście milczeć, (…) bowiem nie chciała stracić z oczu swojego Boga” (A. Merini, Corpo d’amore. Un incontro con Gesù, Milano 2001, 114).

Jest to typowy język macierzyństwa – pielęgnowanie z czułością. W istocie mamy, po tym, jak przez dziewięć miesięcy nosiły w łonie dar tajemniczego cudu, nadal w centrum całej swojej uwagi stawiają swoje dzieci – karmią je, tulą w ramionach, delikatnie układają w kołysce. Troska – jest to również język Matki Boga; matczyny język – troskliwość.

Bracia i siostry, Maryja, jak wszystkie mamy, nosi w swoim łonie życie i w ten sposób mówi nam o naszej przyszłości. A zarazem przypomina nam, że jeśli naprawdę chcemy, żeby nowy rok był dobry, jeśli chcemy odbudować nadzieję, trzeba porzucić język, gesty i wybory inspirowane egoizmem i uczyć się języka miłości, którym jest troskliwość. Troskliwość jest nowym językiem, który przeciwstawia się mowie egoizmu. To jest obowiązek: zadbanie o nasze życie – każdy z nas musi dbać o swoje życie – zatroszczenie się o nasz czas, o naszą duszę; zadbanie o świat stworzony i o środowisko, w którym żyjemy; a jeszcze bardziej troska o naszego bliźniego, o tych, których Pan postawił przy nas, jak również o braci i siostry, którzy są w potrzebie i odwołują się do naszej uwagi i naszego współczucia. Patrząc na Matkę Bożą z Dzieciątkiem, jak troszczy się o Dzieciątko, uczymy się troszczyć o innych, a także o siebie, dbając o zdrowie wewnętrzne, życie duchowe, miłość.

Dziś, gdy obchodzimy Światowy Dzień Pokoju, na nowo uświadommy sobie powierzoną nam odpowiedzialność za budowanie przyszłości – w obliczu kryzysów osobistych i społecznych, jakie przeżywamy, wobec tragedii wojny „jesteśmy wezwani do tego, aby z odpowiedzialnością i współczuciem stawiać czoło wyzwaniom naszego świata” (Orędzie na 56. Światowy Dzień Pokoju, 5). A możemy to robić, jeżeli troszczymy się jedni o drugich i jeżeli wszyscy razem troszczymy się o nasz wspólny dom.

Błagajmy Najświętszą Maryję, Bożą Rodzicielkę, aby w tej epoce, skażonej nieufnością i obojętnością, uczyniła nas zdolnymi do współczucia i troski – umiejącymi okazywać współczucie i się troszczyć – zdolnymi „wzruszyć się i zatrzymać wobec drugiego człowieka, ilekroć jest to konieczne” (adhort. apost. Evangelii gaudium, 169).

___________________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Wszystkim wam tutaj obecnym oraz tym, którzy łączą się za pośrednictwem środków przekazu, składam najlepsze życzenia na nowy rok. Wyrażam szczerą wdzięczność Prezydentowi Republiki Włoskiej, panu Sergiowi Mattarelli, i modlę się o pomyślność dla narodu włoskiego; podobne życzenia kieruję również do Premier rządu.

W tym dniu, który św. Paweł VI postanowił poświęcić modlitwie i refleksji w sprawie pokoju na świecie, odczuwamy jeszcze mocniej nieznośną sprzeczność wojny, która na Ukrainie i w innych regionach sieje śmierć i zniszczenia. Nie tracimy jednak nadziei, bowiem wierzymy w Boga, który w Jezusie Chrystusie otworzył nam drogę pokoju. Doświadczenie pandemii uczy nas, że nikt nie może ocalić się sam, ale że razem możemy przemierzać drogi pokoju i rozwoju.

Na całym świecie, we wszystkich narodach wznosi się wołanie – „nie” wobec wojny! „Nie” co do dalszych zbrojeń! Niech zasoby zostaną przeznaczone na rozwój – zdrowie, wyżywienie, edukację, pracę. Spośród rozlicznych inicjatyw, propagowanych przez wspólnoty chrześcijańskie, wspominam krajowy marsz, który odbył się wczoraj w Altamurze po czterech karawanach, które niosły solidarność na Ukrainie. Pozdrawiam - i dziękuję im – licznych przyjaciół ze Wspólnoty Sant’Egidio, którzy również w tym roku przybyli, aby dawać świadectwo swojego zaangażowania na rzecz „pokoju na wszystkich ziemiach”, tutaj i w wielu miastach świata. Dziękuję, drodzy bracia i siostry z Sant’Egidio!

Pozdrawiam dwa zespoły muzyczne, pochodzące z Wirginii i z Alabamy w Stanach Zjednoczonych Ameryki – później chcemy ich posłuchać! Pozdrawiam młodzież z ruchu Regnum Christi – dziękuję! Dają o sobie znać! – z różnych krajów Ameryki i Europy; a także dzieci i rodziny ze Wspólnoty Cenacolo (Wieczernik), z błogosławieństwem dla matki Elviry i wszystkich wspólnot.

Wszystkim życzę miłej niedzieli i dobrego roku. Nie zapominajcie o modlitwie za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia!