Drodzy Bracia i Siostry, dobrego roku!

W tym dniu, w którym czcimy Maryję, Świętą Bożą Rodzicielkę, poddajmy pod Jej troskliwe spojrzenie nowy czas, który jest nam dany. Aby Ona nas strzegła w tym roku.

Dzisiaj Ewangelia ukazuje nam, że wielkość Maryi nie polega na dokonywaniu jakichś nadzwyczajnych czynów; raczej, gdy pasterze po otrzymaniu wiadomości od aniołów pospiesznie udają się do Betlejem (por. Łk 2, 15-16), Ona trwa w milczeniu. Milczenie Matki to piękna cecha. Nie jest to zwykły brak słów, ale milczenie pełne zdumienia i uwielbienia z powodu cudów, jakich dokonuje Bóg. „Maryja – pisze św. Łukasz – zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu (2, 19). W ten sposób robi Ona w sobie miejsce dla Tego, który się narodził; w milczeniu i uwielbieniu stawia Jezusa w centrum i daje o Nim świadectwo jako Zbawicielu. Maryja, Matka milczenia; Maryja, Matka adoracji.

W ten sposób jest Matką nie tylko dlatego, że nosiła w łonie Jezusa i Go zrodziła, ale dlatego że stawia Go w centrum uwagi, nie zajmując Jego miejsca. Będzie trwała w milczeniu również pod krzyżem, w najmroczniejszej godzinie, i nadal będzie robiła Mu miejsce i rodziła Go dla nas. Zakonnik i poeta z XX w. napisał: „Dziewico, katedro Milczenia / (…) Ty niesiesz nasze ciało do raju / i Boga w ciele” (D. M. Turoldo, Laudario alla Vergine. „Via pulchritudinis”, Bologna 1980, 35). Katedra milczenia – to piękny obraz. Maryja ze swoim milczeniem i swoją pokorą jest pierwszą „katedrą” Boga, miejscem, gdzie On i człowiek mogą się spotkać.

Ale także nasze mamy ze swoją ukrytą troską, ze swoją opiekuńczością często są wspaniałymi katedrami milczenia. Wydają nas na świat, a potem nadal się o nas troszczą, często niepostrzeżenie, abyśmy mogli się rozwijać. Pamiętajmy o tym - miłość nigdy nie tłumi, miłość robi miejsce dla drugiego. Miłość pozwala nam wzrastać.

Bracia i siostry, na początku nowego roku patrzmy na Maryję i z wdzięcznym sercem pomyślmy także o matkach i patrzmy na nie, żeby uczyć się tej miłości, którą się pielęgnuje przede wszystkim w ciszy, która umie robić miejsce drugiemu, szanując jego godność, pozostawiając wolność wypowiadania się, odrzucając wszelkiego rodzaju zaborczość, ucisk i przemoc. Dzisiaj bardzo tego potrzeba, bardzo! Bardzo potrzeba milczenia, żeby słuchać siebie nawzajem. Jak przypomina Orędzie na dzisiejszy Światowy Dzień Pokoju, „wolność i pokojowe współistnienie są zagrożone wówczas, gdy ludzie ulegają pokusie egoizmu, korzyści osobistej, żądzy zysku i pragnieniu władzy”. Natomiast na miłość składa się szacunek, składa się życzliwość – w ten sposób burzy się bariery i pomaga się żyć w braterskich relacjach, budować bardziej sprawiedliwe, bardziej humanitarne, bardziej pokojowe społeczności.         

Módlmy się dzisiaj do Świętej Bożej Rodzicielki i naszej Matki, żebyśmy w nowym roku wzrastali w tej łagodnej, cichej i dyskretnej miłości, która rodzi życie, i otwierali w świecie drogi pokoju i pojednania.

____________________________________________

Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy bracia i siostry, dziękuję panu prezydentowi Republiki Włoskiej za życzenia, jakie skierował do mnie w swoim orędziu na koniec roku; z serca je odwzajemniam i proszę Pana o błogosławieństwo dla jego służby krajowi.

Z wielkim zaniepokojeniem obserwuję wydarzenia w Nikaragui, gdzie biskupi i kapłani zostali pozbawieni wolności. Zapewniam ich, ich rodziny i cały Kościół w tym kraju o mojej bliskości w modlitwie. Do usilnej modlitwy zachęcam również was wszystkich tutaj obecnych i cały lud Boży; mam nadzieję, że zawsze będzie poszukiwana droga dialogu, aby przezwyciężyć trudności. Módlmy się dziś w intencji Nikaragui.

Życzenia kieruję w szczególności do was, drodzy rzymianie i pielgrzymi, którzy dzisiaj jesteście tutaj, na placu św. Piotra. Pozdrawiam uczestników manifestacji „Pokój na wszystkich ziemiach”, zorganizowanej przez Wspólnotę Sant’Egidio, również w innych miastach świata; a także Europejski Ruch Działania bez Przemocy. Z wdzięcznością wspominam także niezliczone inicjatywy modlitwy i działania na rzecz pokoju, które w tym Dniu są realizowane na wszystkich kontynentach, organizowane przez wspólnoty kościelne; w szczególności wspominam tę na szczeblu krajowym, która wczoraj wieczorem miała miejsce w Gorycji.

I proszę, nie zapominajmy o Ukrainie, Palestynie, Izraelu, w których trwa wojna. Módlmy się wszyscy razem, aby nastał pokój.

Pozdrawiam chór dzieci polskich i ukraińskich, które wniosły przesłanie pokojowe do sanktuariów franciszkańskich w Toskanii, Umbrii i Lacjum; a także uczniów z „Manhattan College” w Nowym Jorku, grupę z Fraterna Domus i wiernych z La Valletta Brianza i Casatenovo.

Oby Maryja Dziewica, Święta Boża Rodzicielka, wspierała swoim matczynym wstawiennictwem postanowienia i zobowiązania do bycia każdego dnia pokój czyniącymi, w każdym dniu nowego roku – we wszystkie dni pokój czyniącymi, trzeba nieść pokój. I proszę, nie zapominajcie o modlitwie za mnie. Dobrego obiadu i do zobaczenia!