Złoty węzeł

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry!

To jest nasze ostatnie rozważanie na temat małżeństwa i rodziny. Jesteśmy w przededniu pięknych i wymagających zaangażowania wydarzeń, które są bezpośrednio związane z tym wielkim tematem: są nimi Światowe Spotkanie Rodzin w Filadelfii i Synod Biskupów tutaj, w Rzymie. Obydwa mają zasięg światowy, który odpowiada powszechnemu wymiarowi chrześcijaństwa, a także  powszechnemu znaczeniu tej fundamentalnej i niezastąpionej ludzkiej wspólnoty, jaką jest właśnie rodzina.

W obecnym przełomowym momencie cywilizacyjnym widoczne są długoterminowe skutki zarządzania społeczeństwem przez ekonomiczną technokrację. Podporządkowanie etyki logice zysku odbywa się nakładem ogromnych środków i przy wielkim poparciu medialnym. W tej sytuacji  nowe przymierze mężczyzny i kobiety staje się nie tylko konieczne, ale ma też strategiczne znaczenie z punktu widzenia wyzwolenia ludów spod kolonizacji pieniądza. Przymierze to musi znów nadawać kierunek polityce, gospodarce i obywatelskiemu współżyciu! Decyduje ono o tym, czy na ziemi da się mieszkać, o przekazywaniu umiłowania życia, o istnieniu więzi opartych na pamięci i nadziei. Wspólnota małżeńsko-rodzinna mężczyzny i kobiety jest gramatyką generatywną tego przymierza, moglibyśmy powiedzieć – «złotym węzłem». Wiara czerpie ją z mądrości stworzenia Boga, który powierzył rodzinie nie pielęgnowanie wewnętrznych więzi jako cel sam w sobie, lecz fascynujący projekt przekształcania świata w 'dom'. Właśnie rodzina jest u początku, u podstaw tej światowej kultury, która nas ocala; ocala nas od wielu, wielu ataków, od wielu zniszczeń, wielu kolonizacji, takich jak kolonizacja pieniądza czy ideologii, które tak bardzo zagrażają światu. Rodzina jest podstawą pozwalającą się bronić!

Właśnie z biblijnego opisu stworzenia czerpaliśmy zasadniczo inspirację do naszych krótkich środowych medytacji nad rodziną. Z tego Słowa możemy i powinniśmy znów czerpać obszernie i głęboko. Czeka nas wielka praca, ale zarazem bardzo porywająca. Stworzenie Boże nie jest zwykłą przesłanką filozoficzną – jest uniwersalnym horyzontem życia i wiary! Nie istnieje inny Boży plan niż stworzenie i jego zbawienie. Właśnie dla zbawienia stworzenia – każdego stworzenia – Bóg stał się człowiekiem: „dla nas ludzi i dla naszego zbawienia”, jak mówi Credo. A zmartwychwstały Jezus jest „Pierworodnym wobec każdego stworzenia” (Kol 1, 15).

Świat stworzony jest powierzony mężczyźnie i kobiecie: to, co wydarza się między nimi, zostawia piętno na wszystkim. Odrzucenie przez nich Bożego błogosławieństwa prowadzi nieuchronnie do obłędu wszechwładzy, który wszystko niszczy. To właśnie nazywamy „grzechem pierworodnym”. A wszyscy przychodzimy na świat z dziedzictwem tej choroby.

Pomimo to nie jesteśmy przeklęci ani pozostawieni samym sobie. Już w starodawnym opowiadaniu o pierwszej miłości Boga do mężczyzny i kobiety były płomienne stronice zapisane na ten temat! „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej” (Rdz 3, 15a). Te słowa Bóg kieruje do podstępnego węża, kusiciela. Poprzez te słowa Bóg wyposaża kobietę w barierę chroniącą przed złem, do której może się ona uciekać – jeśli chce – przez wszystkie pokolenia. Oznacza to, że kobieta ma w sobie tajemne i specjalne błogosławieństwo, aby chroniła swe stworzenie przed złym duchem! Jak niewiasta z Apokalipsy, która biegnie, by ukryć dziecko przed Smokiem. A Bóg Ją chroni (por. Ap 12, 6).  

Pomyślcie, jaka jest w tym głębia! Istnieje wiele frazesów, niekiedy wręcz obraźliwych, na temat kobiety kusicielki, która nakłania do złego. Tymczasem jest miejsce dla teologii kobiety, która jest godna tego Bożego błogosławieństwa dla niej i dla pokolenia!

W każdym razie miłosiernej opieki Boga nad mężczyzną i kobietą nigdy nie brakuje dla obojga. Nie zapominajmy o tym! Symboliczny język Biblii mówi nam, że Bóg, zanim wygnał mężczyznę i kobietę z ogrodu Eden, sporządził dla nich odzienie ze skór i ich przyodział (por. Rdz 3, 21). Ten gest czułości oznacza, że nawet wobec bolesnych konsekwencji naszego grzechu Bóg nie chce, abyśmy pozostali nadzy i pozostawieni naszemu losowi grzeszników. Ucieleśnienie tej Bożej czułości, tej troski o nas widzimy w Jezusie z Nazaretu, Synu Bożym, „zrodzonym z niewiasty” (por. Ga 4, 4). I św. Paweł mówi również: „Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami” (Rz 5, 8). Chrystus, zrodzony z niewiasty, z pewnej niewiasty. Jest to czułość Boga wobec naszych ran, naszych błędów, naszych grzechów. Bóg jednak kocha nas takich, jacy jesteśmy, i chce prowadzić nas do tego, abyśmy się rozwijali dzięki temu projektowi, a kobieta jest tą najsilniejszą, która realizuje ten plan.

Obietnica, jaką Bóg daje mężczyźnie i kobiecie na początku historii, obejmuje wszystkie istoty ludzkie, aż do końca dziejów. Jeżeli mamy dostateczną wiarę, rodziny ludów ziemi rozpoznają się w tym błogosławieństwie. W każdym razie każdy, kto pozwala, by wzruszyła go ta wizja, niezależnie od tego, do jakiego ludu, narodu, wyznania należy, niech wyruszy z nami w drogę. Będzie naszym bratem i naszą siostrą, bez uprawiania prozelityzmu. Idziemy razem pod znakiem tego błogosławieństwa i kierując się tym celem Bożym, abyśmy wszyscy stali się braćmi w życiu, w świecie, który dalej się rozwija, a który rodzi się właśnie z rodziny, ze związku mężczyzny i kobiety.

Niech Bóg was błogosławi, rodziny w każdym zakątku ziemi! Niech Bóg błogosławi was wszystkich!           

Przed podróżą na Kubę i do USA

W najbliższą sobotę wyruszę w podróż apostolską na Kubę i do Stanów Zjednoczonych Ameryki, z misją, którą podejmuję z wielką nadzieją. Głównym powodem tej podróży jest VIII Światowe Spotkanie Rodzin, które odbędzie się w Filadelfii. Udam się także do głównej siedziby onz, w 70. rocznicę powstania tej instytucji. Już teraz serdecznie pozdrawiam naród kubański i Stanów Zjednoczonych, które pod kierunkiem swoich pasterzy przygotowały się duchowo. Proszę wszystkich, aby towarzyszyli mi modlitwą, wypraszając światło i moc Ducha Świętego oraz wstawiennictwo Najświętszej Maryi, patronki Kuby – Matki Bożej Miłosierdzia z El Cobre, oraz patronki Stanów Zjednoczonych Ameryki – Niepokalanie Poczętej.

Beatyfikacja Piusa Alberta del Corony

Również w najbliższą sobotę w San Miniato zostanie ogłoszony błogosławionym Pius Albert del Corona, biskup tamtejszej diecezji i założyciel Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Ducha Świętego. Był on gorliwym przewodnikiem i mądrym nauczycielem powierzonego mu ludu. Niech jego przykład i jego wstawiennictwo pomagają Kościołowi podążać w duchu Ewangelii i wydawać owoce dobrych dzieł.      

Do Polaków:

Pozdrawiam serdecznie pielgrzymów polskich. «Wychowywać do pełni człowieczeństwa» to hasło odbywającego się w tych dniach w waszym kraju Tygodnia Wychowania. Nawiązując do postaci św. Jana Bosko w 200. rocznicę jego urodzin, biskupi polscy pragną przypomnieć aktualność i skuteczność stosowanych przez niego metod wychowawczych. Niech jego słowa powtarzane do młodzieży: «Dla was żyję, dla was pracuję, dla was jestem gotowy oddać moje życie», będą wskazówką dla wszystkich wychowawców: rodziców, katechetów i nauczycieli. Tym, którzy podejmują trud wychowawczy, i wam wszystkim tu obecnym z serca błogosławię.