Szanowny Panie Konsulu,
Szanowna Pani Profesor,
Drodzy Państwo, sprawujący opiekę medyczną,
Czcigodny Księże,
Drodzy Rodzice, kochane Dzieci!

Witam was i cieszę się, że zdołaliście zorganizować tę pielgrzymkę w tym Roku Jubileuszowym skoncentrowanym na nadziei. Jest to Rok, w którym Bóg pragnie obdarzyć nas szczególnymi łaskami.

Idąc na spotkanie z wami, czułem w sercu radość, ponieważ będziemy mogli wzajemnie obdarować się nadzieją i miłością. I jest jeszcze jeden powód: wy, drogie dzieci i droga młodzieży, jesteście dla mnie znakami nadziei. A dlaczego? Ponieważ jestem pewien, że Jezus jest obecny w was. A tam, gdzie On jest, jest nadzieja, która nie zawodzi! Jezus z miłości wziął na siebie nasze cierpienia, więc i my, dzięki Jego miłości, możemy zjednoczyć się z Nim, gdy cierpimy.

I to jest dowód przyjaźni. Wiecie o tym dobrze: kiedy jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi, radość drugiej osoby jest także moją radością, a ból drugiej osoby jest także moim bólem. Jezus powiedział kiedyś do swoich uczniów: „Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi” (J 15, 15). Wy także jesteście przyjaciółmi, jesteście Jego przyjaciółmi, i możecie dzielić z Nim zarówno radości, jak i smutki.

A kolejnym dowodem przyjaźni Jezusa wobec was jest miłość i stała obecność waszych rodziców, jest delikatny i czuły uśmiech lekarzy, pielęgniarek, rehabilitantów, którzy troszczą się o was i pracują nad poprawą waszego zdrowia, byście nie tracili marzeń i nadziei.

Także ja nazywam was przyjaciółmi: jesteście przyjaciółmi! I chciałbym was prosić, abyście pomogli mi służyć Kościołowi. Ale jak? Ofiarując choć czasem swoje modlitwy, swoje cierpienia w intencji Papieża. Dziękuję wam za to!

A także zachęcam was, abyście modlili się ze mną za te dzieci – jest ich niestety tak wiele! – które są pozbawione możliwości leczenia się: są chore lub ranne, a nie mają lekarstw, szpitala, lekarzy ani pielęgniarek. Pamiętajmy o nich, bądźmy blisko nich!

Drogie dziewczęta i drodzy chłopcy, dziękuję wam za przybycie, jesteście dzielni! Jesteście świadkami nadziei wobec nas dorosłych i wobec waszych rówieśników.

Dziękuję także wszystkim, którzy wam towarzyszyli: Panu Konsulowi honorowemu Luksemburga w Polsce, Pani Profesor, Organizatorom tej pielgrzymki, Lekarzom, Pielęgniarkom, Księdzu, a przede wszystkim Wam, Drodzy Rodzice, pielgrzymom nadziei wraz z waszymi dziećmi.

Zawierzam was Sercu Jezusa przez Niepokalane Serce Maryi. Błogosławię was wszystkich i ogarniam moją modlitwą. I wy także, proszę, nie zapominajcie modlić się za mnie. Dziękuję.